از امام صادق علیه السلام روایت شده که آن حضرت فرمود:

" حضرت امام زین العابدین علیه السلام چهل سال بر مصیبت پدرش حسین علیه السلام گریه کرد و در این چهل سال، روزها را روزه بود و شب ها را عبادت می نمود؛

هنگامی که حضرت می خواستند افطار کنند، خادم آنن جناب، آب و غذا نزد او آورده، برابرش می گذاشت و میگفت: آقاجان! میل بفرمائید.

حضرت می فرمودند: ""چگونه من غذا بخورم و آب بنوشم در حالی که فرزند پیامبر را گرسنه و فرزند رسول خدا را تشنه شهید کردند.""

آن حضرت به حدی این جملات را تکرار می کرد و می گریست تا آن که غذایش با اشک چشمانش مخلوط می شد و آب آشامیدنی آن جناب با اشک دیدگان وی می آمیخت.

آن حضرت، تمام عمر شریفش را اینگونه سپری کرد تا آن که به خدای عزّوجلّ پیوست."

مقتل لهوف "سیدبن طاووس"

صفحه 281/ فقره 346

لازم به ذکر است که صحیفه ی مبارکه ی سجادیه، دعای ابوحزه ثمالی، و بسیاری از دعاهای دارای مضامین عالیه، پرتوی ارزشمند از بازمانده های علمی و معنوی آن امام همام می باشد که متاسفیم از اینکه کمتر به آنها توجه داریم و شاید سالی تا سالی، نامی از آنها برده شود.

هدیه به محضر آن امام عزیز، صلوات