پادشاهی در یک شب زمستانی در کاخ به یکی از نگهبانان برخورد کرد و گفت: سردت نیست؟! سرباز گفت: عادت دارم و تحمل می کنم.
شاه گفت: می گویم برایت لباس گرم بیاورند و رفت. وقتی به جای گرم و نرمی رسید فراموش کرد که چه قولی به سرباز داده بود.
صبح جنازه نگهبان را پیدا کردند در حالی که روی دیوار نوشته بود " من به سرما عادت داشتم، وعده لباس گرمت مرا از پای در آورد".
وعده ها اگر فراموش شوند قدرت تخریبشان شاید از بمب اتم هم بیشتر باشد. ملت ایران الان چشم انتظار عمل به وعده هایی هستند که در زمان انتخابات داده شد. وعده کلید حل مشکلات، وعده اعتدال، وعده رسیدگی به معیشت مردم، وعده پرهیز از کار جناحی و سیاسی بازی ( که مردم ایران از آن خسته هستند ) و وعده ادب و اخلاق، وعده تدبیر، و ... .
رئیس جمهور باید حواسش را خیلی جمع کند که روحیه امید مردم که یکی از جلوه های آن حضور در پای صندوق های رای بود، خدای ناکرده به یاس و نا امیدی تبدیل نشود.
سونامی بزرگی که که الان ملت ایران را تهدید می کند سونامی یاس سیاسی است که امیدوارم با درایت مسئولین به وقوع نپیوندد.
