آب باید برود توی برگ تا سبز و شاداب باشد؛ وگرنه روی برگ که فایده ای ندارد و بدتر آن را می پوساند. می گویی نه!امتحان کن!
از درخت توت یک برگ بچین بگذار توی یک ظرف آب چند روز دیگر بیا و تماشا کن! قرآن مثل آب است،آب حیات،ومامثل همان برگ.
پس اگر قرآن را فقط درشب های قدر روی سربگذاریم که سبز نمی شویم، حیات پیدا نمی کنیم.
قرآن باید بیاید توی سر، وتوی ذهن وزندگی ما و در یک کلمه ما باید هرچه قرآن می گوید بگوییم چشم! اسم این کار را بندگی می گذارند.
وقرآن ازما همین را می خواهد:
واعبد ربک
(بندگی کن پروردگارت را)
«وجعل کلمة الذین کفروا السفلی و کلمة الله هی العلیا والله عزیزحکیم»
(التوبه /40 )
