بسم الله الرحمن الرحیم
با نگاهی به پروژه های عمرانی-اجتماعی حکومت های اسلامی دوران صفویه و قاجاریه و....، به راحتی می توان پیوند دین و جامعه را مشاهده کرد.
از جمله های پروژه های منظور، می توان به میدان "نقش جهان"(امام) اصفهان (به عنوان یک نمونه ی بارز وجهانی) اشاره کرد.
وقتی از ضلع شمالی، وارد میدان "نقش جهان" (امام) میشوی، در غرب(سمت راست)، عمارت "عالی قاپو" (کاخ پادشاه صفوی)، چهره اش را آشکار می کند.
دور تا دور این میدان که روزی، مرکز حکومت اسلامی بوده، غرفه های تجاری را مشاهده می کنی که هنوز هم در حال داد و ستد هستند.
از طرفی، از قدیم الایام تا کنون، یکی از بهترین فضای سبز ایران و جهان را در این میدان مشاهده خواهی کرد.
اما قبل از آن که عمارت عالی قاپو و غرفه های تجاری و فضای سبز و....، تو را محو تماشا کند، نماد اسلام، یعنی گنبد مسجد، تو را خیره خواهد کرد!!!
با اینکه این میدان، روزگاری مرکز حکومت بوده، اما از همان موقع تا حالا، گنبد مسجد امام است که بر کاخ پادشاهی غلبه میکند.
جالب است بدانید که در ضلع شرقی این میدان نیز، مسجد دیگری، دقیقا روبروی عمارت عالی قاپو رخ نشان می دهد به نام "شیخ لطف الله"، که مخصوص زنان بوده است.
این، نمونه ای بود از یک پروژه ی عمرانی
اما پروژه ای که با مهندسی فرهنگی-اسلامی (و دارای پیوست فرهنگی) طراحی شده.
شاید بعضی ها تعجب کنند که طرّاح این پروژه ی ماندگار، یک عالم دینی به نام "شیخ بهائی رحمه الله علیه" بوده.
این را فقط به عنوان یک الگو برای طرّاحان پروژه های عمرانی شهر دزفول (که البته بسیار علاقه مند به ورود فرهنگ و عمران اصفهان به دزفول هستند) معرفی کردم تا بلکه با زبان کنایه، منظورم را (که صریحا در قالب نامه و انتقاد و پیشنهاد بر آن تاکید و پافشاری کرده ام) متوجه شوند.
البته برخی اوقات، باید گام را فراتر از نامه نگاری برداشت و مسائل را در رسانه ها مطرح کرد تا عده ای به خود بیایند و لااقل به خاطر حفظ وجهه، نقص خود را برطرف کنند.
بنده پیشهاد میدهم که برادران شورای اسلامی شهر، با توجه به الگوی فوق الذکر، نسبت به پیوست فرهنگیِ پروژه ی عمرانی "قائم"، عنایت داشته باشند.
