هر عکسی و اسمی و تحلیلی نشأت گرفته از اعتقادی است. به طور مثال نقشی که یک جفت کفش مثل کتانی در تصاویر و مفاهیم بازی می‏کند وکارکردهای آن می‌تواند بسیار متفاوت و برآمده از حیا و غیرت یا بی‏حیای و بی‌غیرتی باشد. نقشی که هر روز کفش‌های ما در اجرای آن سهیم هستند.

- گاهی یک جفت کتانی می‌تواند نماد دختری با کفش‌های کتانی باشد، دختری که زمانی تابوی شکسته شدن قبح روابط پسر و دختر در سینمای ایران بود. دختری که با پشت سر گذاشتن حیای دخترانه به هر دلیل خوب و بد، مقصر یا مظلوم، بی‏تقصیر یا بر حسب جبر زمانه هنجارشکنی کرده وارد دنیای دیگر می‏شود. اینجا این کتانی ها نماد برداشتن اولین پرده‏هاست برای آزاد بودن و در مسیر اشتباه راحت گام برداشتن اینجا حتی به قرمزی رنگ و پاشنه‌های بلند نیازی نیست، کتانی کار خود را کرده است، حتی شهرت این کتانی می تواند بازیگر خود را ببرد.

-  گاهی  یک جفت کتانی به پای نوجوانی که پوتین مناسب پای او پیدا نمی‌شود و یا کمبود لباس رزم با دشمن است به پای طلبه‌ای می‌رود که باید در محفل درسش باشد و برای مقاومت به میدان رزم آمده است. این روزها جای خالی این کتانی‌ها که بندهایش باید گره کور بخورد تا از پای طلبه‌های ما در نیاید در عرصه فرهنگ و تبلیغ در شهر ما کم شده است. زمانی این کتانی‌ها مظهر غیرت مردان ایرانی بودند.

-  برخی اوقات این کتانی‌ها نماد فخر فروشی و منبع پول‌های کلان در آوردن و شهره شدن و خود را فراموش کردن می‏شود آن زمان که به واسطه یک بازی و یک برد و باخت عفت در گفتار را فراموش کرده و در کمال بی ادبی و بی‌حیایی از دهن تماشاچی و بازیکن هر حرفی را می شنویم.

-   گاهی در مهد تمدن! نمادی‏ست بر پشت ماشین تازه عروس و داماد که رقصان به سویی نامعلوم از فرهنگ زناشویی و سرنوشت می‏روند، کفش‌‌هایی که روزی از سوی مادر وپدر عروس در سرزمین آنگلاساکسون و حواشی به سمت عروس پرتاب می‏شد تا نشان از رفع مالکیت از دختر باشد و نمادی از تقدیم وی به داماد که این روزها مورد توجه جوانان ما قرار گرفته و مد آخر شب‌ها؛ زمانی این لنگه کفش را یهودیان نمادی از مالکیت می‌دانستند و به جای امضا یک لنگه از کفش خود را در محل معامله می‌گذاشتند. همان‌طور که در سرزمین کنعان کفش خود را رها کردند و در اوج بی‌غیرتی برخی، این خاک را اشغال کردند.

-   گاهی می‌شود نماد انزجار و ابراز کینه از دشمن،

-  گاهی صاحب کفش ساکت است و آرام، ولی مدل و رنگ کفش جیغش فریاد می‌‌زند که صاحبش اهل چیست، می‏تواند نماد هرزگی و تمایل جنسی باشد، حتی بندهای برخی از کفش‏ها هم می‌تواند اثر گذار باشد و نمادی از همجنس‌گرایی؛

-  گاهی می تواند دین و آیین را نشانه برود و موهن شود و برخی بگویند شما سخت می‌گیرید!

تو را با همین کفش‏های به ظاهر ساده و با کاربری محدود به همه کار وا می‏دارند، وقتی‌که دلت برود تو مجبوری با آن بروی حتی به ناکجا آباد.

کفش‌ها به واسطه صاحب آن، گاهی نماد غیرتند گاهی بی‌غیرتی، گاهی حیا و گاهی بی‌حیایی ؛ هرچه‏اند نمادی از افکار و عقاید ما هستند.