بسم الله الرحمن الرحیم
اللهم صلّ علی فاطمه و ابیها و بعلها و السّرّ المستودع فیها بعدد ما أحاط به علمک
قال ابو الحسن علی بن موسی الرضا علیه السلام: یابن الشبیب! إن سَّرَّک أن تکون مَعَنا فی الدَّرجات العُلَی مِن الجنان، فَاحزن لحزننا و افرح لفرحنا و علیک بولایتنا
امام رضا علیه السلام به یکی از یاران خود (پسر شبیب) فرمود:
اگر خوشحال میشوی که همراه ما در والاترین درجات بهشت باشی، پس در حزن ما محزون باش و در شادی ما شادباش؛ و بر تو باد ولایت ما (ولایت پذیری از ما)
به این فرمایش گرانبها از امام رضا علیه السلام، از سه حیث می توان نگاه کرد:
نگاه اول اینکه، به خاطر آن که امام رضا علیه السلام،این سخن را در اولین روز محرم، فرمودند، باید آن را فقط مختصّ به ایام عزاداری اهل البیت علیهم السلام بیان و عمل کنیم.
نگاه دوم اینکه به خاطر فرمایش امام علیه السلام که فرمودند: "... و در شادی ما شاد باش"، آن را در مقابل عزاداری افراطی!!! عده ای از محبّین اهل البیت علیهم السلام بیان کنیم تا نکند دیگرانی، ما را به "قوم مرده پرست" معرفی کنند، و نکند دین اسلام و مذهب شیعه، به عنوان دین و مذهب عزا و ماتم و گریه معرفی شود.
نگاه سومی هم وجود دارد و آن این است که با قبول ولایت اهل البیت علیهم السلام، همچنان که برای ترویج عزای آن ها تلاش می شود، برای ترویج و اقامه ی شادی آن بزرگواران نیز تلاش شود.
اما بر اساس نگاه اول، بعضی ها اعتقاد دارند که باید همیشه ی سال را در عزا بود و لباس مشکی به تن داشت و...
این نگاه، قطعا نمی تواند نگاه درستی باشد و از جانب دین، مردود است
اصل در اسلام، شادی است، مگر اینکه خلافش پیش بیاید؛ و خلاف شادی، هر واقعه ای است که انسان را محزون و یا ماتم زده کند.
و بر اساس نگاه دوم، عده ای معتقدند که باید مملکت، همیشه در شادی و شور و نشاط باشد.
بله؛ تا این جای عقیده، هیچ خدشه ای وارد نیست
اسلام واقعی و بدون تحریف، چهار عید را به عنوان بزرگترین اعیاد اسلامی معرفی کرده: عیدغدیرخم(بزرگترین عیداسلام)، عید فطر، عید قربان، عید جمعه؛
و در کنار این اعیاد، عید مبعث، میلاد اهل بیت عصمت و طهارت علیهم السلام، سالروز ازدواج امیرالمومنین علی بن ابی طالب و فاطمه زهرا سلام الله علیهما، 9 ربیع الاول و....... از مهم ترین اعیاد اسلامی می باشد.
آیا این ها، از مصادیق شادی نیست؟
تا این جا، اصل بر شادی است و تا زمانی که خلافش واقع نشود، باید مملکت شیعی، یکپارچه در شادی اهل البیت علیهم السلام شاد باشند.
اما زمانی که خلاف این موضوع (یعنی خلاف شادی) واقع شود، امام رضا علیه السلام برای مومنین چه دستوری دارد؟
می فرماید: " فاحزن لحزننا؛ پس در حزن ما محزون باش "
اگر غدیر را فراموش کردند و برای بیعت گرفتن اجباری، به خانه ی امامشان امیرالمومنین حمله کردند و همسرش را مجروح کردند و نهایتا و را به شهادت رساندند، محزون باش؛ ماتم زده باش؛ چرا؟ چون که خلاف شادی واقع شده
اگر حدیث غدیر فراموش شد و فرق علی در محراب شکافته شد، ماتم زده باش؛ چون که خلاف شادی واقع شده......
مخاطب کلام، تا زمانی در خانه و خانواده ی خودش شاد خواهد بود، که واقعه ای خلاف شادی برایش اتفاق نیفتد.
در یک خانواده، "ازدواج، تولد، خانه دار شدن، ماشین دار شدن و..." می توانند از مصادیق شادی باشند.
اما هنگامی که خلاف یکی از این مصادیق واقع شود؛ یعنی " ازدواجی به طلاق بینجامد، عزیزی فوت کند، خانه ای آتش بگیرد، ماشی، اموال و دارایی خانواده ای به سرقت رود یا آتش بگیرد یا...." چه حالتی برای اعضای آن خانواده به وجود می آید؟
پس امام عزیزتر از جانمان علی بن موسی الرضا علیه السلام، در حین اینکه دستور به شادی داده،دستور به حزن نیز داده است.
اما این دستور به چه کسانی داده است؟
به تمام سازمان ها، نهادها، مجموعه ها و اشخاصی که ادعای ولایی بودن دارند؛
یعنی هر کس که ادعا میکند ولایت اهل البیت علیهم السلام را قبول دارد و خودش را شیعه و محبّ آن ها می داند، وظیفه دارد هر آن چه در توان دارد، به کار گیرد و در ترویج حزن و شادی آن ها بکوشد.
اما آن دسته از شیعیان و محبین که به هر دلیلی، توان انجام کاری را ندارند، نباید علاوه بر اینکه کاری نمی کنند، موجب تضعیف دیگرانی بشوند که مشغول به انجام دستور امام رضا علیه السلام هستند.
اگر واقعا شیعه و محبّ هستند، باید در هر مقداری که میتوانند، به میدان بیایند و در غیر این صورت، به گوشه ای بنشینند و نظاره گر باشند!!!
و اگر به میدان نیامده و فقط کارشان انتقاد و گوشه و کنایه زدن شده، چه فرقی می کند بین آن ها و منافقینی که دوران پیامبراکرم صلی الله علیه وآله وسلم،همین کار را می کردند و آن همه آیه و روایت در طعن و مذمّتشان وارد شده؟
چه فرقی بین آن ها و شبکه های ماهواره ای ضدّشیعی وجود دارد؟
چه فرقی بین آنها و سایت هاو وبلاگ های ضدّشیعی وجود دارد؟
چه فرقی بین آن ها و.....
اگر عده ای عَلَمِ عزای اهل البیت را عَلَم کرده اند، آن قدر مرد هستند که تا این جا آمده اند،
حالا شما به جای این که بنشینی و دستنوشته بدهی،یا به دستنوشته های به ظاهر زیبا و منطقیِ آنان که سراسر مغالطه است، بَه بَه و چَه چَه بزنی، برای برداشتنِ عَلَمِ شادی اهل البیت علیهم السلام (که ادعا میکنی بر زمین مانده است) قدمی بردار؛ که اگر بتوانی و برنداری، در مقابل خدا مسئولی و باید پاسخگو باشی.
البته قبل از آنکه تصمیمی برای برداشتن این عَلََم بگیری،سیره ی اهل البیت علیهم السلام را درباره ی شادی، به دقت مطالعه کن تا نکند همچون نیمه ی شعبان، جامعه اسلامی را به فضاحت بکشی، به گونه ای که جای نفس کشیدن مومنین در شهر دارالمومنین نباشد، و کنترل شهر، از دست نیروهای نظمیه و مسئولین شهری هم خارج شود!!!!!!! و نتیجه اش به جای خشنودی امام زمان ارواحنافداه، دل خونیِ آقا باشد.....
عده ای،استعدادشان در برپایی مجالس عزاداری است و میتوانند بگریند و بگریانند
از سوئی،عده ای هم استعدادشان در برپایی مجالس شادی و شادکردن مومنین است
و بر هیچ کدام از این دو دسته،عیبی نیست؛
اما مخاطب عزیز! من و شما، جزو کدام دسته ایم؟؟؟؟؟
لازم است به جای نوشتن مقاله و بیانیه و ...، قدری محاسبه ی اعمال و گفتار خود کنیم
قدری به خود بیاییم و اراده های خود را کنترل کنیم،تا نکند خدای ناکرده، به هر قصد و نیتی،عملی را انجام دهیم، یا حرفی بزنیم یا مطلبی بنویسیم که در این دنیا،عده ای هواداریمان کنند و یا وجهه ای اجتماعی پیدا کنیم؛ ولی بر اثر همین عمل یا مطلب، روز محشر، شرمنده ی حضرت امیرالمومنین و فاطمه زهرا و فرزندانشان شویم.
در پایان، از همه اقشار مردمی،بالاخص جوانان،به ویژه صاحب نظران،صمیمانه دعوت میکنم تا برای احیای امر اهل بیت عصمت و طهارت علیهم السلام و تحقّق دستورشان مبنی بر ترویج فرهنگ، حزن و شادی اسلامی،به میدان بیایند و همه با هم،در کنار هم، با هم اندیش،زمینه ساز ظهور منجی عالم بشریت حضرت ولی عصر ارواحنا فداه بشیم و سیلی محکمی به تمام فرقه های ضدشیعی بزنیم که با تمام وجود،با همه امکانات مدرن روز، به میدان آمده اند تا اعتقاداتمان را سست کرده، دل هایمان را از هم دور، و در نهایت،ضربه ی اصلی که به نابودی شیعه بینجامد را وارد کنند.
والسلام علی من اتّبع الهدی
حجت اله شیربتی
سه شنبه 1393/1/26
مطلب بعدی :
روایات ظهور؛ بدون شرح......
